قاموس سخن (سخنان طلایی بزرگان)

پدر و مادر ناخواسته فرزند خويش را شبيه خود مي كنند و نام “تربيت” را بر آن مي گذارند. (نيچه)

كسي كه يك بار مرا فريب مي دهد براي او ننگ است، ولي كسي كه دو بار فريبم مي دهد براي من ننگ است. (مثل…

شايد ثمره كلام دلنشيني را كه امروز به زبان مي آوريد، فردا بچشيد. (گاندي)

پذيرش مسئوليت، يكي از بهترين معيارهاي توانايي و بلوغ شخص است. (آنتوني رابينز)

كسي كه مي ماند و نمي پرد، به يك راز بزرگ آگاه گشته و آن فلسفه پرواز است. (ارد بزرگ)

شايستگي‌ها و توانايي‌هاي شما در كمك و ياري رساندن به ديگران، سهيم شدن آنچه داريد با ديگران، شايستگي حل و فصل احساسات و كنار آمدن…

پرسشهاي ما افكار ما را مي سازند. (آنتوني رابينز)

شجاعت حقيقي، پيروز شدن بر سختي هاي زندگي است. (ناپلئون بناپارت)

پرورش روح بشر به كتاب مربوط مي شود. (پلوتارخ)

شخصي كه امروز زير سايه اي آرميده، مديون كسي است كه مدتها پيش درختي كاشته است. (نامشخص)

پس از مدتي طولاني امكان دارد كه بر مرگ رقبا و دشمنانمان هم تقريباً به قدر مرگ دوستان و عزيزانمان غصه بخوريم؛ البته زماني كه…

“شرارت” نوآوران با ظرافت بيان مي شود و برخلاف فاتحان بلافاصله به زور عضله متوسل نمي شود! (نيچه)

پندار و رفتار شما بايد به گونه‌اي باشد كه شكست را امري امكان‌ناپذير بدانيد. (نامشخص)

شرط پيروزي، داشتن يك اراده قوي است و شرايط ديگر اهميت چنداني ندارد. (گوته)

پول، چيزي جادويي است؛ با پول، انسان هيچ وقت كاملاً تنها نيست. (پائولو كوئيلو)

شعر، گونه اي از حالت تاثر و هيجان است كه در آن حالت، آرامش و سكون به انسان دست مي دهد. (آندره موروا)

پول، يك انرژي مثبت و حياتي است كه انسان‌ها با هم مبادله مي‌كنند و به راستي، پاداشي است كه در برابر تلاش خود، از هستي…

شكست از آن كساني است كه بي‌تفاوت اجازه مي‌دهند ذهنيت شكست در آنها نفوذ كند. (ناپلئون هيل)

پيرمردان بسيارند و براي برگزيدن و بهره گيري از آنها نبايد دنبال شناسنامه و تاريخ ولادت آنها رفت و كهن ترين آنها را برگزيد، بلكه…

دگرگون كردن خويش چيزي بسيار برتر از بزرگ منشي و شرافت است؛ دگرگوني دروني هميشگي است كه شما را از بند همه ي احساسات پست…

پيش از ازدواج، مرد قبل از خواب به حرف هايي مي انديشد كه شما گفته ايد، اما پس از ازدواج، مرد قبل از اين كه…

دل در آرزوي آنچه دسترسي بدان امكان پذيز نيست نبايد بست، به اين دليل كه مايه رنج تن و بلاي جان است. (بزرگمهر)

پيش از باز كردن دهانتان، مغزتان را به كار بيندازيد. (نامشخص)

دل‌نگراني‌هاي گذشته را به دوش كشيدن، به همان اندازه بيهوده است كه هراس از آينده. (لئوبوسكاليا)

پيش نياز دلير بودن، [ داشتن ] بدني ورزيده نيست؛ گاهي آدمهاي سبكبار، پشت كوهستان را هم به خاك ماليده اند. (ارد بزرگ)

دنباله رو كسي نباش، اما از همه بياموز. (نامشخص)

پيشرفت ما در راه رسيدن به هدف‌هايمان، هميشه در يك خط مستقيم انجام نمي‌گيرد و اين خط، در بيشتر زمانها با پيچ و خم‌هايي همراه…

دنيا چنان ساخته شده كه اگر از شادكامي هايش بهره بريد، بايست رنج هايش را هم تاب آوريد. خوشتان بيايد يا نه، نمي توانيد يكي…

تا آرزوي مردان نسبت به زنان، حتي اندك ترين آنها، از ميان نرود، انديشه‌ي مرد در بند است، چنان كه گوساله كه شير مادرش خورد،…

دنياي عين و دنياي ذهن، هر دو به يك اندازه مهم و به يك ميزان معتبر هستند، حتي اگر اولي اندازه گرفتني باشد و دومي…

تا به حال هيچ فيلسوفي قدم به عرصه خاك نگذاشته كه بتواند دندان درد را تاب آورد. (ويليام شكسپير)

دو چيز براي من به معناي زندگي است: آزادي و بانويي كه او را دوست دارم. (فرانسوا ولتر)

تا زماني كه احساس مي كنم نقاشي و نقش اصلي را نيافته ام، به كشيدن ادامه خواهم داد. (نامشخص)

دوام عشق در گرو رشد آن است. (لئوبوسكاليا)

تا زماني كه تو چيزي از خود نبخشي هرگز احساس شادماني نخواهي كرد. (اشو)

دوست بداريد، اما عشق را به زنجير بدل نكنيد. (جبران خليل جبران)

تا زماني كه كارت به انجام نرسيده، نبايد از راهي كه برگزيده اي، از انحراف و تغيير جهت روي برتابي. (آندره موروا)

دوست داشتن و به دست آوردن، بهترين چيز است و دوست داشتن و از دست دادن، يك درجه پايين‌تر. (نامشخص)

تا زماني كه همه‌ي تلاش خود را بكار مي‌گيريد، هرگز براي شكست، سرزنش نمي‌شويد. (كيم وو چونگ)

دوست، كسي است كه همه چيز را درباره‌ي تو مي‌داند و باز هم تو را دوست دارد. (نامشخص)

تا هنگامي كه زنده هستي، ياد بگير كه چگونه زندگي كني. (سنكا)

دوستان خود را از بين طبقه ي فقير برگزينيد؛ چه صميميت در قلوب آنها بيشتر حكمفرما است. (فرانسوا لارشفوكو)

تاريخ به معني جنگها و شرح زندگي چند نفر اندك شمار نيست كه شاه شده يا سرداران بزرگي بوده اند. تاريخ بايد درباره ي مردم…

دوستدار خوي و خصال نيك و فرخنده هميشه بر ميثاق محبت و عشق استوار مي ماند. زيرا با مراعات انتظام و انسجام، دل به چيزي…

تاريخ يك ملت مانند گلزاري است كه مردمان هنرمند و حساس، گلهاي زيباي آن هستند. (گوستاو لوبن)

دوستي كساني كه در هنگام برگشت روزگار با انسان همراهي كرده اند، فراموش شدني نيست. (نامشخص)

تبسم، دشمن را دوست مي كند. (نامشخص)

دوستي، يك گنجينه است؛ چرا بايد به فراموشي سپرده شود؟ (استيو چندلر)

تجربه به من آموخته است كه خير پايدار هيچ‌گاه نمي‌تواند ميوه‌ي خشونت و ناراستي باشد. (گاندي)

ديدن، باور كردن است و احساس، راستي. (توماس فولر)