فرياد ناخدا

صداى ناخدا پيچيد در شب
كه هان اى رهروان بيدار باشيد
من از وضع فلك دانم كه امشب
نبردى ميرسد، هشيار باشيد
سر و دل در كف توفان گذاريد
تن و جان قدرت پيكار باشيد
كه اين امواج توفانزاى آبى
سرودى مينوازد انقلابى
سپاه موجهاى كوه در كوه
بسى پرقدرت و هنگامه خيز است
شتاب برقها در خرمن ابر
چو موج شعله در پنبه تيز است
دگر آرامش از پهناى دريا
چو خواب از چشم من اندر گريز است
ولى اى شيردل، دريانوردان،
حيات جاودان اندر ستيز است(١)
نبرد بى امان در قهر توفان
نبرد سخت گير آزمون است
چه باك از خشم توفانهاى سركش
كه تار و پود ما عشق و جنون است
هواى عافيت ديگر مجوييد
كه اين راه جبونان زبون است
شب پرخشم دريا ها چه زيباست
سلوك قهر توفانها چه برجاست
تن ورزيده ى مردان دريا
چو دريا گاهوار حادثات است
نهيب و قهر وحشتزاى توفان
سروش عشق و پيغام حيات است
نبرد بى امان با مرگ و ظلمت
طريق مردى و راه نجات است
چه زيبايند اين مرغان توفان
چه توفانند اين دريا نوردان
(١)- مصرع تضمين شده از اقبال لاهورى است
سلیمان لایق