فرجام غم

فرجام غم
ناخواست در نهایت يك شام آمدى
وقتى كي كار ماه شد انجام آمدى
وقتى كه تا به مرگ فقت سه دقیقه ماند
در دست سه گل شبه شام آمدى
پاييز گشته ام كه رسم تا بهار تو
هم صبر من بهار جم و جام آمدى
مى بينمت توى كه كنارت نشسته ام
مى گويى تو، اى آهوى نارام آمدى
بشناختى سرشک خودت را به چشم من
تا بحر نودميدهى ابهام آمدى
ديدم درون چشم تو يك كاروان گزشت
اى غم سپاس اينكه به فرجام آمدى
بردار اى عقاب مرا از زمين سخت
دانم براى من به لب بام آمدى
خوش آمدی به كلبه ى يك عمر انتظار
آرى به نزد شاعر ناكام آمدى
گلناز طاهریان

Фарҷоми ғам
Нохост дар ниҳояти як шом, омадӣ,
Вақте, ки кори моҳ шуд анҷом, омадӣ.
Вақте, ки то ба марг фақат се дақиқа монд,
Дар даст се гули шабаҳи шом, омадӣ.
Поиз гаштаам, ки расам то баҳори ту,
Ҳам сабри ман баҳори ҷаму ҷом, омадӣ.
Мебинамат туӣ, ки канорат нишастаам,
Мегӯӣ ту, ай оҳуи нором, омадӣ.
Бишнохтӣ сиришки худатро ба чашми ман,
То баҳри навдамидаи ибҳом, омадӣ.
Дидам даруни чашми ту як корвон гузашт,
Эй ғам, сипос, инки ба фарҷом, омадӣ.
Бардор эй уқоб, маро аз замини сахт,
Донам барои ман ба лаби бом, омадӣ.
Хуш омадӣ ба кулбаи як умр интизор,
Оре, ба назди шоири ноком, омадӣ.
Гулноз Тохириён