ای رشته ای قانون ثنایت رگ جان ها
طوطی بهار گل حمد تو زبان ها
موج می مینای خیال تو روان ها
ای گرد تکاپوی سراغ تو نشان ها
وا ماندۀ اندیشه راه تو مکان ها
بردیم به سر در غم سودای تو چندی
در عالم تحقیق ندیدیم گزندی
در مجمر عشقت چه کند سعی سپندی
برواج ثنایت نرسد هیچ کمندی
بیهوده رسن باز خیالند فغان ها
در هر که بدیدیم گرفتار تو دارد
آیینه و گل حیرت دیدار تو دارد
هر رنگ به کف معنی اظهار تو دارد
آنجا که فنا نشه ای اسرار تو دارد
پیمانه کش جوش بهارند خزان ها
ای آیینه ای موج تمنای تو هوشم
دور از تو ندارد طپش شوق خموشم
چون دل همه گی بار فغان است به دوشم
جز ناله به بازار تو دیگر چه فروشم
این است مطاع جگر خسته دکان ها
برده است ز خود موج خیالت دل من را
پیچیده به شوق تو هوس رشته ای تن را
رنگ از تو گلی آیینه ای صبح چمن را
بی زمزمه ای حمد تو قانون سخن را
افسرده چو خون در رگ تار است بیان ها
در سینه به جز شوق وصالت نتوان یافت
خالی دلی از فیض کمالت نتوان یافت
در آیینه ای نقش مثالت نتوان یافت
در پرده ای دل غیر خیالت نتوان یافت
جولان کده ای پر تو ماهند کتان ها
خون گشت دلم از ستم و جور تو ای یار
نکشود به صد سعی فلک عقده ام از کار
در عشق نگردید کسی محرم اسرار
بس دیده که شد خاک و نشد محرم دیدار
آیینه ما نیز غباریست از آن ها
آلوده ای عصیان شده ام بحر عطا کو
وز زنگ فسرد آیینه ام موج صفا کو
آن باعث سامان حیات دل ما کو
طوفان غبار عدمم آل بقا کو
دریا به میان محو شد و گوشه کران کو
از بسکه بشد خاک وجودم به هوایت
داد عرض ترقی ز نمودم به هوایت
برتر ز گمان اوج نمودم به هوایت
تا همچو شرر بال کشودم به هوایت
وسعت ز مکان گم شد و فرصت ز زمان ها
افغان کسی از ساز من و ما چه فروشد
جز موج گهر سختی خارا چه فروشد
جز قطره ای خون دل شیدا چه فروشد
بیدل نفس سوخته ای ما چه فروشد
بی داغ هوای تو درین لاله ستان ها
نویسنده: میر هوتک خان پوپل زایی افغان
به کوشش: فهیم هنرور
عشق آباد، ترکمنستان
برای ویبسایت شعرستان
