ای تن به مرگ داده بیا زنده‌گی کنیم
نفرین به شاه، با فقرا زنده‌گی کنیم
حرف «بروبمیر» به قاموس عشق نیست
صد سال زنده باشی و ما زنده‌گی کنیم
دنیا اگر به کشتن ما هم‌صدا شود
ما هم‌چنان به زور خدا زنده‌گی کنیم
عالم پر از مذاهب و خالی‌ست جای عشق
ما برزخی شدیم؛ کجا زنده‌گی کنیم؟
در بین آسمان و زمین ما معلق‌ایم
چون خواستیم روی هوا زنده‌گی کنیم
دیوانه‌گان به حلقهٔ زنجیر بسته دل
ما عاشقیم مست و رها زنده‌گی کنیم
…
خواهی بیا و خواه نیا هر چه میل توست
بگذار با هوای شما زنده‌گی کنیم
یحیا جواهری
نفرین به شاه، با فقرا زنده‌گی کنیم
حرف «بروبمیر» به قاموس عشق نیست
صد سال زنده باشی و ما زنده‌گی کنیم
دنیا اگر به کشتن ما هم‌صدا شود
ما هم‌چنان به زور خدا زنده‌گی کنیم
عالم پر از مذاهب و خالی‌ست جای عشق
ما برزخی شدیم؛ کجا زنده‌گی کنیم؟
در بین آسمان و زمین ما معلق‌ایم
چون خواستیم روی هوا زنده‌گی کنیم
دیوانه‌گان به حلقهٔ زنجیر بسته دل
ما عاشقیم مست و رها زنده‌گی کنیم
…
خواهی بیا و خواه نیا هر چه میل توست
بگذار با هوای شما زنده‌گی کنیم
یحیا جواهری
