Шабе хуш аст, бад-ин қиссааш дароз кунед.
Ҳузури хилвати унс асту дӯстон ҷамъанд,
Ва ин якод бихонеду дар фароз кунед.
Рубобу чанг ба бонги баланд мегӯянд,
Ки гӯши ҳуш ба пайғоми аҳли роз кунед.
Ба ҷони дӯст, ки ғам пардаи шумо надарад,
Гар эътимод бар алтофи корсоз кунед.
Миёни ошиқу маъшуқ фарқ бисёр аст,
Чу ёр ноз намояд, шумо ниёз кунед.
Нахуст мавъизаи пири сӯҳбат ин ҳарф аст,
Ки аз мусоҳиби ноҷинс эҳтироз кунед.
Ҳар он касе, ки дар ин ҳалқа нест зинда ба ишқ.
Бар ӯ, намурда ба фатвои ман намоз кунед.
В-агар талаб кунад инъоме аз шумо Ҳофиз
Ҳаволаташ ба лаби ёри дилнавоз кунед.