Ки ҳам ба бода тавон кард дафъи ранҷурӣ.
Ба як фиреб бидодам салоҳи хеш аз даст,
Дареғ аз он ҳама зӯҳду салоҳу мастурӣ!
Адиб чанд насиҳат кунӣ, ки ишқ мабоз,
Агарчи нест адаб ин сухан ба дастурӣ.
Ба ишқ зинда бувад ҷони марди соҳибдил,
Агар ту ишқ наорӣ, бирав, ки маъзурӣ.
Расид давлати васлу гузашт меҳнати ҳаҷр,
Ниҳод кишвари дил боз рӯ ба маъмурӣ.
Ба ҳеч ваҷҳ набошад фурӯғи маҷлиси унс,
Магар ба рӯи нигору шароби ангурӣ.
Зи сеҳри ғамзаи фаттони хеш ғарра мабош,
Ки озмудаму суде надошт мағрурӣ.
Ба ҳар касе натавон гуфт рози худ, Ҳофиз,
Магар бад-он, ки кашидаст меҳнати дурӣ.